Nedavno je Čukarica ušla u drugi vek svog postojanja u statusu opštine, međutim prava istorija postanka, počinje davne 1842. godine na ušću Topčiderske reke u Savu, ispod brda Kamenjak, gde je sagrađena mala kafana. Tu su pre ulaska u Beograd, svaraćali trgovci i putnici iz Šapca, Valjeva, Uba i Obrenovca. Tu kafanu je uzeo u zakup Stojko Janković koga su prozvali „Čukar“, a kafanu nazvaše „Čukarevo“, kasnije je ceo kraj dobio naziv Čukarica.
Nedavno je Čukarica ušla u drugi vek svog postojanja u statusu opštine, međutim prava istorija postanka, počinje davne 1842. godine na ušću Topčiderske reke u Savu, ispod brda Kamenjak, gde je sagrađena mala kafana. Tu su pre ulaska u Beograd, svaraćali trgovci i putnici iz Šapca, Valjeva, Uba i Obrenovca. Tu kafanu je uzeo u zakup Stojko Janković koga su prozvali „Čukar“, a kafanu nazvaše „Čukarevo“, kasnije je ceo kraj dobio naziv Čukarica.

Krajem 19. veka Matiju Bana slede drugi bogati ljudi koji na Banovom brdu grade vile, dok na obali Čukaričkog rukavca niču fabrike i radničke kolonije, a izgradnjom postrojenja na Belim vodama 1892. započinje istorija modernog beogradskog vodovoda. Industrijski bum Čukarice započinje izgradnjom kompleksa prve šećerane na Balkanu i brodogradilišta prvog srpskog povlašćenog parobrodarskog društva. Već 1904. ona ima 762 stanovnika, šest fabrika, 35 samostalnih radionica i osam javnih građevina.
Ipak samo formiranje opštine Čukarice nije išlo glatko, jer se tome odlučno protivila opština Žarkovo, kojoj je ova teritorija pripadala do 1911. godine. Proces proglašenja za opštinu pokrenuli su čukarički industrijalci iz ekonomskih razloga i to je dovelo do ozbiljnog sukoba sa Žarkovčanima, koji su podigli strahovite demonstracije, a došlo je i do sukoba sa policijom, ali tok istorije je je bio pokrenut i nije se mogao zaustaviti. Narodna skupština kraljevine Srbije 17. decembra 1911. godine donela je odluku da se Čukarica može izdvojiti iz Žarkovačke opštine i 31. decembra 1911. godine objavljivanjem ukaza Kralja Petra, Čukarica postaje opština i dobija svoju samostalnost.

Nedugo zatim počinje prvi svetski rat koji Čukaricu zatiče u ogromnom razvoju i na žalost taj prvi deo naše istorije prekida u periodu od naredne četiri godine. Uspon od Čukaričkog rukavca do Banovog brda je bio poprište najžešće bitke za odbranu Beograda, a hrabri branioci su u bici do zadnjeg zadržavali elitne nemačke jedinice podržavane paklenom artiljerijskom vatrom. Zbog toga je nemački car Vilhelm naredio da se napadači i junački branioci Ade ciganlije i Banovog brda sahrane zajedno i da se srpskim vojnicima podigne spomenik koji i danas na Košutnjaku ponosno stoji.
U periodu između dva rata grade se fabrike koje su obeležile jednu epohu: “Zelengora” i “Kartonka” na Umci, FMP na Čukaričkoj padini, brodogradilište “Brodotehnika” na Makišu, Šelovo skladište nafte, kao i fabrika za proizvodnju avio-motora i delova u Rakovici, koja je tada bila deo Čukarice.

Zamajac privrede posle Drugog svetskog rata bila je fabrika “Ivo Lola Ribar” u Železniku koja je zapošljavala hiljade ljudi i izvozila širom sveta. Od 154.632 Čukaričana, koliko je je bilo 1990. godine, njih 34.056 je radilo u preduzećima u ovoj opštini, dok je sama “Lola” tada zapošljavala 9.800 radnika. Međutim period industrijske-radničke Čukarice vrlo brzo se gasi uvođenjem sankcija devedestih, dolazi do kraha industrije u celoj državi i Čukarica kreće drugim putem.
Od ranih devedesetih do danas stanovništvo Čukarice uvećalo se za pedesetak hiljada, a industrijski giganti više ne postoje. Danas Čukarica broji blizu 200.000 stanovnika, a broj njenih žitelja i dalje ubrzano raste. Samo u poslednjih nekoliko godina na Čukarici je svoj kutak za lep i prijatan život pronašlo više hiljada novih Čukaričana. Umetnici i boemi su među prvima otkrili magiju prvih splavova u Čukaričkom rukavcu, da bi mit o gradskoj oazi Adi ciganliji kroz slike i knjige konačno ovekovečio Momo Kapor.
Novo vreme Čukarice je počelo sa novim mostom preko Save, koji direktno povezuje Čukaricu s ostatkom Beograda čineći je još atraktivnijom za investiranje u oblasti turizma, ugostiteljstva i stanogradnje. Perspektiva je pred nama, dođite i uverite se.